دلنوشته

‍✍ #عاطفه_مشتری

این یادداشت من صرفا یک دل نوشته است…
(این نوشته برای تبلیغ نیست و به سفارش کسی نوشته نشده است).

تا قبل از کرونا من و مادرم همیشه از نمایشگاه های صنایع دستی استقبال می کردیم.

یادش بخیر دلم برای حال و هوای آن روزها تنگ شده،روزهایی که جلوی غرفه ها می ایستادم و میزهای پر از آثار هنری را می دیدم که، هنرمندان به ویژه خانم ها با چه ظرافتی به وسیله ی نخ های رنگارنگ وچوب،پارچه،سفال،کاموا،چرم و…عروسک،کیف،سبد،رومیزی و..می دوختند.

همه ی این ها به قدری زیبا بودند که بیننده دوست داشت ساعت ها بایستد و  آن ها را تشویق کند و با زبان دل و چشم به زنان و مردان هنرمند آفرین بگوید.

آن روزها گذشت، تا تابستان امسال که در باغ نظری همدان بازارچه ی کوچکی  برپا شد و من هر جمعه به دیدار آن همه هنر و هنرمندان می رفتم و با چشمانم نقش و نگار روی پته ها، گردنبندها و سفال و منبت کاری ها را ،دنبال می کردم و از همه قشنگ تر، عروسک های بافتنی ای را، می دیدم که رنگارنگ کنار هم چیده شده بودند و همه به من لبخند می زدند.

ناگفته نماند تا آن روز من با هنر پته دوزی آشنا نبودم، فکر می کنم هفته ی سوم نمایشگاه بود که، با خانم #مرضیه_فرهادی آشنا شدم و او با مهربانی درباره ی هنر پته دوزی برایم گفت و من همه ی آن پته های قشنگ ظریف را؛ برای بار اول دیدم(گردنبند ها و گوشواره ها و رومیزی ها و جاکلیدی های رنگارنگ).☺

بدون شک همه ی ما با دیدن آثار هنری خوشحال می شویم،چه یک تابلوی نقاشی باشد چه یک سیاه مشق نستعلیق در خوشنویسی و یا یک قالی پر از نقش…!

در آخر اینکه علاقمند بودم شما را هم، با این هنر اصیل ایرانی آشنا شدم.
برای آشنایی بیشتر با پته دوزی می توانید، نگاهی به صفحه ی اینستاگرام #پته_ترنم بیاندازید یا به سایتش بروید.

دل و روزگارتان خوش☺

✍#عاطفه_مشتری
#مرضیه_فرهادی #پته_ترنم
www.patetaranom.ir
patetaranom@

ketabeziba@

(کانال تلگرام)